De stier met de mooie benen
Eindelijk is het lente en mogen de koeien weer naar buiten in de wei. Voor Klaartje, het kleine kalfje, kan het feest van ontdekken en verwonderen beginnen. Als Willem Eén, de drieste stier met de mooie benen, ook in de wei gezet wordt, loopt het echter mis. Klaartje vindt zijn benen helemaal niet mooi, maar die opmerking is niet naar de zin van Willem Eén … Als hij later afgevoerd wordt naar het Rusthuis voor Overspannen Stieren en vervangen wordt door Willem Twee met de galmende zangstem, heeft Klaartje haar les wel geleerd … Dit verhaal met referenties naar de mythe van Narcissus en het sprookje ‘De kleren van de keizer’ flirt met de onschuld en spontaneïteit van kinderen en is daardoor erg herkenbaar voor het doelpubliek. Het verhaal is netjes chronologisch en helder, maar hier en daar wat uitvoerig. De dierenkarakters zijn goed uitgewerkt. Vooral Klaartje als hoofdpersonage door wiens ogen we het verhaal beleven, terwijl de andere wat op de achtergrond blijven. De grote pastelkrijtprenten zijn erg wisselend. Soms raak en expressief en speels, soms stroef en minder geslaagd. Maar meestal slaagt De Kinder er wel in om een sfeer te creëren die voor zich spreekt.