De spokenjagers

Tom gaat naar de kelder om sinaasappelsap te halen en wordt bij de keel gegrepen door een echt spook. Bevend van angst rent hij terug naar zijn gezin, maar niemand gelooft hem uiteraard. Hij vertelt over de vieze, schimmelgroene kleur en het kleverig slijmspoor dat in de kelder te zien is maar hij wordt enkel maar uitgelachen. Het spook laat zich meerdere keren zien en Tom overwint zijn angst. Hugo, het spook, is niet kwaadaardig maar verdrietig. Hij is uit zijn vorige woonst verjaagd door een Vreselijk Eng Spook. Hugo is maar een Matig Eng Spook en kan er niet tegenop. Daarom zocht hij maar onderdak in de kelder van Toms huis. Gelukkig is er oma nog. Zij gelooft Tom wel. Oma heeft wel wat ervaring met spoken en brengt  hem in contact met een echte spokenverjager, mevrouw Hedwig Kummelsap. Tom heeft immers het plan opgevat om het Vreselijk Eng Spook te verjagen, zodat Hugo weer in zijn oude huis terecht kan. Het wordt een moeilijke opgave en het boze spook laat zich niet zomaar overwinnen.
Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van Tom. Dat maakt het voor het doelpubliek gemakkelijk te lezen. Tom vertelt duidelijk over zijn emoties: zijn angst voor het spook, de wrevel tussen hem en zijn altijd plagende zus, de twijfels of hij het avontuur wel aankan, enz. De verhaallijn is chronologisch en eenvoudig. De personages zijn voldoende uitgewerkt en de spanning blijft behouden tot aan het einde. De vele kleurrijke illustraties vullen het verhaal aan.