Een nieuw avontuur, het derde al, voor Nina, Billie, Chiquita en Lily. Dit keer zijn de Roze Tijgers aan wat vakantie toe. Samen met hun ouders vertrekken ze naar Curaçao, helaas zonder Billie, wiens vader thuis moet blijven voor zijn werk als inspecteur. Het vriendenclubje leert Leon kennen op Curaçao en al gauw slaan de vonken over tussen Lily en Leon. Maar de vrede blijft niet duren ... De oplettende lezer ziet alvast dat op de coverillustratie wel vier meisjes in het water zwemmen. Dus misschien daagt Billie toch nog op? Zoals in de eerste twee boeken is telepathie iets wat de meisjes verbindt en dat komt nu ook als redmiddel tevoorschijn. Dit thema nam toe in belang vanaf het einde van boek één. Ook een vaste formule: de grotere lettertypes en de illustraties van Ilah. Het verhaal in het derde boek staat iets meer op losse schroeven dan de vorige twee. Op één of andere manier weet je al van in het begin dat Billies vader al gauw de bende waar de meisjes op Curaçao mee te maken krijgen op het spoor zal komen. Voorspelbaarheid zorgt jammer genoeg voor minder spanning en dat is net wat je nodig hebt bij een avonturenverhaal.