De poppen van oma

Oma houdt ontzettend veel van haar porseleinen poppen. Ze houdt er zo veel van dat ze niet doorheeft dat opa het niet meer fijn vindt. Ook Noortje, haar kleindochter, houdt niet van de poppen van oma. Eigenlijk mist iedereen oma, want oma heeft voor niemand of niets nog tijd. Al haar energie steekt ze in het verzorgen van de poppen. Op een dag komt de dokter langs voor oma omdat ze zich niet zo goed voelt. De dokter adviseert haar om het wat rustiger aan te doen. Rustiger aan? Hoe kan dat als je honderd poppenkleertjes moet wassen en strijken, krullen moet draaien in poppenhaar en honderd poppen moet afstoffen … Dan komt Noortje met een oplossing. Wanneer de poppen een goede thuis hebben gevonden in een museum, heeft oma weer tijd voor haar familie en om andere leuke dingen te doen.
Het verhaal wil ons iets vertellen over hoofdzaken en bijzaken in het leven. Op een manier die voor kinderen toegankelijk is, wordt duidelijk gemaakt dat materialisme niet gelukkig maakt, wel de contacten met echte mensen.
De illustraties vind ik nogal somber, maar dat past wel bij het verhaal. Daarom denk ik dat een kind niet spontaan naar het boek zal grijpen. In de tekst worden er hier en daar zinsdelen en zinnen groter afgedrukt. Dat helpt de (voor-)lezer om beter de essentie van het verhaal te benadrukken of te vatten.
Mooi verhaal.