De omslag van het nieuwste prentenboek van de Duitse illustratrice Britta Teckentrup is gedurfd: je ziet enkel een bakstenen muur met bovenop een onooglijk muisje. Achter die omslag gaat een kleurrijke tuin schuil op de hardkartonnen kaft. Je moet dus letterlijk achter de muur kijken en dat is precies de kern van het boek.

Centraal in het verhaal staat een muis, een uitzonderlijke muis, want terwijl niemand zich afvraagt waarom er een muur is rond hun huisjes, wil de kleine muis weten wat erachter zit. Hij stelt de vraag aan het ene na het andere dier, maar allemaal blijken ze vastgeroest in hun zienswijze: Bange Kat is ervan overtuigd dat de muur er is om hen te beschermen tegen de gevaarlijke wereld erachter. Oude Beer voelt zich te oud voor dat soort vragen. Vrolijke Vos meent dat je ongelukkig wordt als je te veel vragen stelt en Uitgebrulde Leeuw wil er niet aan denken, voor hem is erachter enkel het grote, zwarte niets.

Maar dan komt er een hemelsblauwe vogel over de muur gevlogen en die neemt de kleine muis mee naar een wereld vol geuren en kleuren. Tegelijk geeft hij een cruciale les mee: ‘Het is maar hoe je het bekijkt’. Die les spint hij nog wat uit en de muis herhaalt die nog eens tegen de andere dieren. De boodschap wordt zo wel erg opdringerig. Anderzijds gaat het in deze tijd wel om een bijzonder relevante les, tegen het bouwen van muren uit wantrouwen of angst en vóór verbeelding en verwondering. Het gaat in de eerste plaats om denkbeeldige muren. Omdat die getekend worden, lijkt het ook om echte muren te gaan, maar in dat geval wordt de les dubieus: zo’n echte muur verdwijnt jammer genoeg niet door er anders tegenaan te kijken.