Dit prentenboek maakt op een toegankelijke manier duidelijk dat achter moeilijk gedrag vaak een groot verlangen naar liefdevolle aandacht schuilt. Een waardevolle boodschap, verpakt in een eenvoudig, maar krachtig verhaal dat jonge kinderen meteen aanspreekt.

Iedereen weet het: in de grot woont een boze trol. Een trol die altijd “Ga weg!” roept. Maar op een dag besluit één jongen dat hij het anders wil aanpakken. Hij blijft voor de grot zitten en begint een tekening te maken – eentje die nog niet af is. De volgende dag ontdekt hij dat iemand zijn tekening heeft afgemaakt. Hij blijft terugkomen, met nieuwe tekeningen, en zo ontstaat er een stille dialoog. Uiteindelijk lokken de tekeningen “de trol” uit zijn schuilplaats. De trol blijkt geen monster te zijn, maar een jongen die zich teruggetrokken heeft uit verdriet en onzekerheid. Eenzaamheid en een laag zelfbeeld hielden hem in de grot, maar via de volgehouden aandacht en creativiteit van de ander ontstaat er verbinding. Het verhaal eindigt warm en hoopvol, zonder sentimenteel te worden.

De illustraties ondersteunen het verhaal prachtig. Ze beginnen donker, passend bij de sfeer in en rond de grot, maar worden steeds kleurrijker naarmate het contact groeit. Wanneer meer kinderen mee beginnen tekenen, barst het boek bijna open van kleur. Die opbouw versterkt het gevoel van licht en verbondenheid dat het boek uitstraalt. De gouden accenten op de cover maken het boek visueel aantrekkelijk en zullen zeker in de smaak vallen bij een breed publiek. Persoonlijk ben ik wat minder enthousiast over de vlakke tekenstijl, maar dat is uiteraard een kwestie van smaak.

Kortom: een gevoelig en hoopvol verhaal over durven kijken achter het gedrag van een ander – en over de kracht van kleine, volgehouden gebaren.