In dit boek vertelt Papamoem zijn leven als moemin aan zijn zoon en diens vriendjes. Hij werd grootgebracht in een soort weeshuis, waar hij  duidelijk niet thuis hoorde. Hij besloot te ontsnappen en kwam de vaders van de vriendjes van zijn zoon tegen. Elk hadden ze hun eigen karakter en hun eigen eigenaardigheden. Toch sloten ze vriendschap en leerden ze leven met elkaars gebreken. Samen beleefden ze allerlei avonturen. Zo gingen ze varen met Dubbelderaar, kwamen ze terecht bij een alleenheerser die dacht grappig te zijn, stichtten ze een kolonie (hoewel ze niet wisten wat dit is) en tot slot kwam Papamoem Mamamoem tegen.
Het verhaal is erg fantasierijk en neemt ons mee naar een nieuwe wereld. Gelukkig brengen de tekeningen af en toe wat duidelijkheid. Want wezens als moemins, darteldieren en hemulen zijn ons natuurlijk onbekend. Bovendien zorgen deze potloodtekeningen ook voor wat meer tempo in het verhaal. Dat is nodig, want het verhaal is vrij langdradig en bevat veel moeilijke woorden. Dat komt waarschijnlijk door de leeftijd van het boek, dat al meer dan zestig jaar geleden is verschenen en laatst in 1968 werd herschreven. Aan de fantasie merk je dit niet, de thema’s zijn nog steeds actueel, maar het taalgebruik kan moderner.