Op een veld vol pompoenen groeit onder een tak een pompoen die niet oranje wordt zoals de anderen. Hij blijft groen. De zomer gaat voorbij, het wordt herfst en terwijl de andere pompoenen hun weg vinden naar de wijde wereld, blijft de groene pompoen onaangeroerd en eenzaam achter. Veldmuizen knagen aan hem en regen en wind striemen langs hem heen. Het wordt winter en sneeuw bedekt hem. Als het lente wordt wipt er een pimpelmees in één van de gaten in de pompoen. Even later komt hij terug met een vriendinnetje. Vanaf dat moment is de groene pompoen geen ogenblik meer alleen en wat overblijft van zijn groene bast ligt van pure tevredenheid te stralen.
Een eenvoudig verhaal over anders zijn. Ik heb de indruk dat de prenten er eerst waren en dat de tekst bij de prenten gemaakt is. Op de prenten in zachte tinten staan heel veel details. Het lijkt vaak kermis of markt te zijn in het dorp. Maar die details zijn heel erg klein, misschien iets te klein voor kleuterogen.