Yuka, een hedendaagse Japanse tiener, logeert met haar vader in een oud en ook ouderwets hotel. Dat vindt ze maar niets, ze houdt veel meer van hip. Tot ze ontdekt dat er in het hotel een huisgeest woont. Die heet Chachamaru. Een huisgeest brengt normaal geluk, maar bij het meisje Toriko heeft hij gefaald. Yuka lijkt heel erg op Toriko, daarom is ze ook één van de weinige mensen die de huisgeest echt kan horen en zien.Ze zal Chachamaru helpen om zijn fouten uit het verleden recht te zetten. Samen reizen ze op de wind om oude raadsels op te lossen, ook die uit Yuka’s verleden. Japan is een modern land, maar het is echt nog niet zo lang geleden dat het een traditionele, rurale maatschappij was, waar de mensen leefden volgens eeuwenoude tradities en geloofden in geesten. Voor heel wat mensen is de overgang van vroeger naar nu wat al te snel verlopen, er is nog veel nostalgie naar oude tijden. Yuka vindt eerst al die ouderwetse verhalen maar niets, maar ze wordt er snel door meegesleept. Het cultuurverschil tussen Japan en het westen is in dit boek heel goed te voelen. Het eergevoel, de standsverschillen, het omgaan met gevoelens, het is allemaal erg anders. Wel leuk om een keertje te lezen, maar tegelijk vreemd. Het hele Toriko-verhaal bijvoorbeeld, is ontzettend ingewikkeld, en het kon mij maar zeer matig boeien. Ik vond het ook vaak sentimenteel op een manier die in het westen voor zeer ouderwets doorgaat. Toch heeft het boek in Japan een prijs gekregen, wat aantoont dat het daar wel wordt gesmaakt.