Sam woont aan zee. In de zomer speelt hij elke dag op het strand. Hij heeft een bijzondere band met de zee en ze speelt een heel grote rol in zijn verbeelding. Maar dan komt de herfst met zijn stormen. En een uiterst strenge winter: de zee is bevroren, voor het eerst in honderd jaar. Heel stil is de zee nu. Het wachten duurt lang, maar dan smelt het ijs toch. "De zee begint te fluisteren." De jongen en de zee hervatten hun conversatie. En de zee heeft iets voor Sam meegebracht: een nieuw avontuur...
Begin 2013 overleed jeugdschrijver Jan Simoen. Edward van de Vendel werkte Jans tekst af en Riske Lemmens maakte er de mooie prenten bij. Jan Simoen heeft zijn jeugd doorgebracht aan zee en dit prentenboek roept zijn kindertijd weer op. Een tijd van eindeloze verwondering, een tijd waarin alles kon... De auteur heeft er heel zijn ziel in gelegd en de verstilde prenten van Riske Lemmens passen er wonderwel bij. Jammer dat Jan Simoen dit resultaat zelf niet meer kan bewonderen.