Bastiaan heeft veel fantasie. En Bastiaan heeft … een doos! Zijn doos is de mooiste die er is. Zijn doos kan worden wat hij wil. En met zijn doos kan hij worden wie hij wil! En als de doos opeens verdwijnt, dan vindt Bastiaan weer iets nieuws om mee te spelen!
Een eenvoudig figuurtje met zijn knuffels lacht je toe op de voorzijde van dit boek. Hij zit in een auto, wat later een doos blijkt te zijn. En als je de achterkant van het boek bekijkt zie je hun voeten verschijnen van onder de doos. Een leuke eyecatcher!
De tekeningen zijn zeer eenvoudig, net als het verhaal. Het perspectief in de tekeningen klopt niet altijd, maar daar zullen peuters niet over struikelen.
Wanneer Bastiaan begint te verzinnen wat hij allemaal met de doos kan doen, probeert de auteur in elke tekening wel een aspect van de originele doos te steken. Zo zie je de kleefband op de autobus en de raket en de pijlen van de oorspronkelijke doos vind je terug op het vliegtuig. Bij het piratenschip en de reuzendino (!) is de doos helemaal uit het zicht verdwenen. Ok, je moet je fantasie laten werken. Maar waarom niet de vorm van de doos behouden en hier rond je tekening verder bewerken? Op die manier zouden peuters echt zien wat ze met de doos kunnen aanvangen.
Het idee dat je recyclagemateriaal kan gebruiken om te spelen en te fantaseren is wel leuk, maar niet echt origineel. Wanneer Bastiaan op het einde een keukenrol vindt en er een telescoop van maakt, is dit leuk bedacht maar ook hier weer is het basismateriaal niet herkenbaar op de prent. En 'telescoop' is wel een heel moeilijk woord voor dit zeer jonge publiek.
Peuters en jonge kleuters zullen wel geboeid zijn door de leuke kleuren die de auteur gebruikt heeft, het eenvoudige personage en zijn vrolijke knuffels. Maar al gaat het boek over de kracht van fantasie, erg fantasieprikkelend is het niet.