Applaus voor papa beer

Papa beer is net aan z’n winterslaap begonnen wanneer kleine beer het hol uit rent, achter een late bij aan. Papa beer zet de zoektocht naar zijn zoon in door het bos, en vervolgens door de stad, waar hij kleine beer nog net de opera ziet binnenglippen. In zijn verdere achtervolging duikelt papa beer uit de coulissen het podium op en zet het op een brullen, vanuit de veronderstelling dat het publiek hem wil horen zingen. Waarop de hele zaal leegloopt, op één figuurtje na ...
De kracht van dit prentenboek ligt onmiskenbaar in de illustraties. De zoektocht naar kleine beer neemt de kijker mee op sleeptouw door uitgestrekte landschappen en wriemelende mensenmassa’s. Op elke prent is heel wat te zien, maar je hebt niet altijd de moed om je erin te verdiepen, zo kriebelig zijn de illustraties. In tegenstelling tot andere zoekboeken, waar vaak grappige details te vinden zijn voor wie goed kijkt, zie je hier ook vaak niet meer dan mensen die gewoon staan, zitten of lopen. De illustrator slaagt er wel in een geweldige sfeer op te roepen: de drukte van de stad of achter de coulissen; de impact van het gebrul op het podium, of de intimiteit van de vader en zijn teruggevonden zoon.