De papa in dit prentenboek kan heerlijk zacht en leuk zijn. Maar "soms is een papahoofd hutspot, op zijn kin groeit een cactus en zijn adem ruikt naar bloemkool". Hij heeft sterke spieren die ook moe worden en dan luisteren zijn oren niet meer. Hij heeft warme handen en zijn vingers smaken naar appelmoes. Maar als papa zwijgt, hangt er onweer in de lucht. Dan is hij een donderpapa, en gaat het jongetje naar het bos van Anders-en-Beter, op zoek naar een nieuwe papa. Maar ook daar hangen de vermaningen van de donderpapa nog in de lucht. Terug thuis doet een redelijk angstaanjagende papa de deur open, maar bij een kommetje appelmoes wordt hij weer de vertrouwde papa.
Herkenbare situaties en gevoelens van vaders en zonen worden in zeer sprekende, krachtige prenten neergezet. Ze bevatten vaak, net als de tekst, aardig wat symboliek, wat het geen makkelijk boek maakt. Maar alles wordt consequent vanuit het standpunt van het kind benaderd. Een prentenboek dat erom vraagt om samen, door volwassene en kind, te worden bekeken en dat ook voor gespreksstof zal zorgen.