Anansi de spin

Een koekje van eigen deeg

Anansi de spin speelt de hoofdrol in veel West-Afrikaanse, Surinaamse en Caribische sprookjes. Ondertussen kennen we die slimme spin in het Westen ook. Iven Cudogham zit met dit boek aan zijn derde navertelde verhaal.

Zijn vertelling is een wervelwind. Dat komt door de vlotte teksten en de leuke dialogen. Woordjes als 'kostgrondje' moeten we er als Vlaming wel bijnemen. De expressie die je afleest van de prenten draagt bij aan de sublimiteit van dit boek. Het ondersteunt de dialogen op een manier waarbij je bijna verwacht dat de dieren uit het boek zouden stappen om tot leven te komen.

Hoewel de prenten vol actie zitten en we telkens weer zien dat er een televisiestudie achter de illustraties zit, wil dat niet zeggen dat de Afrikaanse sfeer helemaal achterwege werd gelaten. De kleuren en vormen doen nog steeds erg Afrikaans aan. Zo wordt er gebruik gemaakt van verschillende tinten oranje, wijnrood, limoengroen en okergeel. De prenten zijn volledig opgevuld met warme tinten. In het lijf (met acht poten en vier ogen) van Anansi vinden we typische Afrikaanse driehoeken terug.

We kennen de boeken van Anansi al omwille van hun moraal. Dit boek verschilt daar niet in. Ook deze keer leren we weer wat. Want wanneer Anansi per ongeluk het eten opeet dat ze voor haar vrienden die haar in de tuin helpen heeft gemaakt, houdt ze hen buiten met een list. Het komt er schijnbaar op neer dat otter en schildpad door hun eigen schuld het lekkere eten hebben gemist. Maar deze twee harde werkers weten wel beter. Daarom nodigen ze Anansi uit voor een etentje onder water. Omdat Anansi niet gewoon onder water kan blijven zitten, dreigt ze het etentje te missen. Gelukkig leert ze haar lesje snel en kunnen de drie vrienden samen toch nog gezellig culinair genieten.