De kikker in dit boek lijkt behalve zijn kleur helemaal niet op een kikker en bovendien is hij werkelijk monsterachtig, gezien hij even groot is als een konijn. Maar als we deze details buiten beschouwing laten, dan zijn de eenvoudige illustraties werkelijk schitterend. Niet zozeer omwille van enige artistieke waarde, want die ontbreekt volledig, als wel omwille van de humor die erin schuilt en de perfecte harmonie met de tekst. Tekst en tekening zijn in dit boekje onlosmakelijk met elkaar verbonden en de bijna schematische voorstellingen maken de jonge lezer al snel duidelijk wat het probleem is. En een probleem hebben ze, Nolli konijn en Nattepoot de kikker. Nolli en Nattepoot zijn heel goede vrienden en doen alles samen, behalve eten. Nolli smult worteltjes en Nattepoot eet bromvliegen. Nattepoot wil best eens worteltjes eten, maar hij heeft geen tanden. Nolli bijt ze voor hem in kleine stukjes en zo lukt het wel, maar hij wordt ziek en heeft de hele nacht erge buikpijn. Dan moet Nolli maar eens bromvliegen eten, maar hij is niet snel genoeg en laat ze ontsnappen. Ze met een rietje opzuigen lukt wel, maar Nolli vindt die levende bromvlieg in zijn mond zo’n griezelig idee dat hij ze niet durft inslikken. Nattepoot is erg teleurgesteld en allebei zijn ze verdrietig. Kunnen ze wel echte vrienden zijn als ze zo van elkaar verschillen? Een eenvoudig en grappig prentenboek over verschillend zijn, elkaar accepteren zoals de ander is en vooral over heel goede vrienden zijn.