Wie is nou normaal?

David weet al zijn hele leven dat hij een meisje wil worden. Dat is iets wat alleen zijn twee beste vrienden weten. Zelfs zijn ouders hebben geen idee van zijn geheim. Leo is nieuw op school. Hij is de vreemde eend in de bijt en praat met niemand over zijn verleden. Als de jongens al een tijdje samen school lopen, neemt Leo het voor David op als die gepest wordt in de eetzaal. Er ontwikkelt zich razendsnel een vriendschap tussen de twee jongens, die elk hun eigen geheim meedragen. Als ze samen school skippen om op zoek te gaan naar Leo’s vader, komen de twee tieners elk voor hun eigen spiegel te staan.

Het verhaal wordt afwisselend verteld door Leo en David (met steeds een afwisselend lettertype). Zo word je als lezer dadelijk meegesleept in de woelige waters die de twee doorzwemmen. De twee jongens staan elk voor een aantal stereotypen in de wereld van genderfluïditeit, maar dat stoort niet erg. Zo komt David uit een gegoed en erg open gezin en woont Leo in kansarmoede met zijn alleenstaande moeder en haar nieuwe vriend. Voor lezers die voor het eerst in aanraking komen met de thema’s (trans)gender en de verwardheid hier rond, zijn deze twee karakters ideaal om de zoektocht te beleven vanuit twee verschillende leefwerelden. Dat het dan ook nog eens Leo is die veel verder blijkt te staan in het proces, is verfrissend.

Dit boek is een erg sterk debuut, met voor jongeren herkenbaar taalgebruik, zonder dat Williamson flitsend hip wil zijn. Ze weet humor moeiteloos af te wisselen met spanning en grote levensvragen. Een boek dat er in slaagt thema’s als genderproblematiek, zwaar pestgedrag, kansarmoede en een ruwe afwezige vader licht op te vatten, is een meer dan geslaagd project! Ik heb elke letter van dit boek er door gejaagd, zelfs als ik het neerlegde zat het verhaal nog onder mijn vel.