Vincent zit in één van de eieren van mama Kip. Maar hij is ongeduldig; hij wil weg uit het pikkedonker en hij wil ook zijn mama wel eens zien. Mama zegt dat hij nog wat moet blijven zitten en groeien maar daar wil Vincent niets van weten. Hij pikt gaatjes in de eierschaal, waardoor het licht naar binnen schijnt. Het is net een sterenhemel. Vincent wil het licht helemaal zien en hij wil weten wat er in de wereld gebeurt. En zo wordt het ongeduldige kuikentje Vincent als eerste geboren. Maar Vincent blijft ongeduldig: waar blijven zijn broertjes en zusje toch? Niet lang daarna vindt hij graantjes eten te min, hij wil net als zijn grote broers en zussen vette wormen eten en met de kippen op stok ... Maar telkens botst Vincent op zijn grenzen. Toch geeft hij niet op. Even later wil hij met zijn grote broers en zussen mee naar school. Hij loopt hen stiekem achterna en dan loopt het bijna falikant af: hij verdwaalt en loopt recht in de muil van een vos. Maar gelukkig is Vincent ook slim en hij slaagt erin te ontsnappen. Nu beseft hij dat hij "voortaan beter naar mama moet luisteren" (lesje!). Als Vincent uitgroeit tot een mooie haan - iets wat volledig bij zijn aard past - wacht hij elke morgen ongeduldig, hoe kan het ook anders, op het opkomen van de zon om iedereen wakker te kraaien. Dit is een heel grappig verhaal over klein zijn en groot willen worden. De illustraties passen perfect bij de inhoud, ze zijn grappig en expressief. Zolang Vincent klein is, blijft hij met een stukje van een eierschaal op zijn kopje lopen. Pas wanneer hij een haan geworden is, is ook de schaal verdwenen. Leuk en herkenbaar voor kleuters voor wie het allemaal niet snel genoeg kan gaan.