Vik is vervelend

Vik is een aardig jongetje. En dan volgen een paar situaties met een erg aardige jongen. Je kunt niet anders dan besluiten: 'Wat een lief ventje is het toch ...' Hier zou het verhaal kunnen eindigen als daar niet die ... stonden en als de huizen in Viks straat niet bloedrood kleurden. Want als papa op een dag per ongeluk wat water op Vik druppelt, wordt die razend en hij roept: "Papa jij bent een stomme koelkast!" Plots staat daar een koelkast met dezelfde rode haarbles als papa. Het was niet zo maar even een kwaad moment. Vik blijft woedend op alles en iedereen die hem iets in de weg legt en hij bedenkt hen met de mooiste scheldwoorden. Na een tijdje krijgt Vik plezier in zijn rondjes schelden. Dat gaat zo door tot het plots heel stil wordt. Er is niemand meer om mee te spelen en om op te schelden. Dan beseft Vik dat hij het moet goedmaken. Met een zacht stemmetje zegt hij 'sorry' en 'ik zal het nooooit meer doen'. Vik is opnieuw het leuke ventje. 'Maar heel soms ...' Niet alleen de tekst is grappig en relativerend, de cartoonachtige tekeningen versterken dat nog. Op de schutbladen van het boek vind je getekende tips voor nieuwe scheldwoorden. Een heel leuk boek voor oudere kleuters en eerste lezers. Wie zich achter Maki schuilhoudt, is niet uit te maken maar hij/zij bezit onmiskenbaar talent.