Eva, een optimistisch meisje van achttien jaar, boordevol plannen, komt drie dagen voor Kerstmis met haar fiets onder een auto terecht. De chauffeur pleegt vluchtmisdrijf. Eva wordt zeven weken later wakker uit een diepe coma. Nu pas begint een lange strijd die Eva dagelijks moet leveren in het revalidatiecentrum Pulderbos. Dingen die vroeger vanzelfsprekend waren (spreken, lopen, denken) moeten nu opnieuw aangeleerd worden. In de ik-vorm en in de tegenwoordige tijd vertelt Eva wat haar overkomt en haar gedachten en gevoelens daarbij. Een heel directe manier van vertellen; als lezer heb je het gevoel dat je erbij bent en alles vanop de eerste rij meemaakt: de moeilijke revalidatie, haar pijn, verdriet en boosheid. Maar ook de mooie momenten met haar nieuwe vrienden van Pulderbos en met haar jongere zus, die zelfs haar beddenpan voor haar voorverwarmt! Eva was vroeger een rebels meisje en ze lapt nu ook nog de regeltjes aan haar laars. Er zit veel boosheid in haar, t.o.v. haar mama, haar stiefvader en de hulpverleners. Haar boosheid komt hard over, maar het is wel de realiteit. Eva wou kunstgeschiedenis studeren - ze is verstandig genoeg - maar nu is zelfs bibliotheekassistente te hoog gegrepen. Nog een droom die aan diggelen valt. Dit boek lees je makkelijk in één ruk uit dankzij de korte hoofdstukjes, de duidelijke taal, de ruime bladspiegel en de beperkte omvang. Het is een heel ontroerend verhaal dat wijst op de gevaren in het verkeer. Je leven kan van de ene op de andere dag totaal veranderen. Hopelijk opent Descamps met dit boek de ogen van vele jongeren die zich net zoals Eva onkwetsbaar waanden in het verkeer. De auteur heeft met de echte Eva gesproken en haar ervaringen in dit verhaal weergegeven.