Snuiter ligt naar de wolken te staren en wordt plots verdrietig. Hij moet denken aan zijn goede vriend, Grote Boom, die heel erg ziek is. Snuiter begint te huilen. Ineens verschijnt daar de Tranenfee. Ze zegt dat ze zijn toverdruppels komt halen. Snuiter heeft helemaal geen toverdruppels, denkt hij. De Tranenfee legt hem uit wat het zijn, toverdruppels. Ze vertelt dat iedereen soms toverdruppels heeft. Ze vertelt Snuiter wat het verschil is tussen verdriet van buiten en verdriet van binnen. Zo leert Snuiter dat gedeeld verdriet minder verdrietig maakt en gedeelde pret meer plezier geeft.
Een warm verhaal over verdriet op kindermaat. De illustraties in het boek geven op elke bladzijde een hartverwarmende gloed af. Dat vind ik echt mooi gedaan. De illustraties worden met verschillende technieken vormgegeven. Zo zijn de boomstammen duidelijk in de prent gekleefd wat voor meer dieptewerking zorgt.
Bovendien staan er achteraan in het boek handige tips om verdriet bij kinderen te helpen kaderen en verwerken. Het verdriet dat van binnen naar buiten komt, kan verschillende oorzaken hebben: je lievelingsknuffel verliezen, ruzie hebben met iemand, je ouders die scheiden, … Geen enkele oorzaak van verdriet is taboe.
De tips zijn heel gevarieerd: knutselen, musiceren, boetseren, eten bereiden, … Voor ieder kind staat er waarschijnlijk wel iets bruikbaars tussen. Over dit boek is goed nagedacht en dat merk je aan het resultaat. De voorganger, Grote boom is ziek, was ook een zeer mooi boek dat op een gelijkaardige manier ‘omgaan met een levensbedreigende ziekte’ probeerde te verduidelijken aan kinderen. Van dat boek is er ook een Fundel beschikbaar. Misschien komt dat ook nog voor Toverdruppels?
Een aanrader als je niet altijd weet hoe je de grote en kleine tranen opgedroogd krijgt.