Tijs loopt weg van huis omdat hij heimwee heeft naar zijn oude huis. Daar waar de bomen scheef gewaaid zijn. Hij komt de eenhoorn tegen die niet bestaat en daarom nergens bij hoort. Maar Tijs herkent hem want hij heeft hem getekend en er zelfs één gevraagd voor zijn verjaardag. Samen gaan ze op zoek naar het oude huis aan zee. Het verhaal begint met de weeklacht van de eenhoorn. Omdat hij niet bestaat, hoort hij nergens bij. Hij gaat op zoek om ergens bij te horen en zo ontmoet hij Tijs. De toon is gezet in dit prachtige verhaal, de taal is zo direct en de illustraties zo warm dat elke pagina een pareltje is van taal en illustraties. Op elke pagina zie je de eenhoorn in het groot of in het klein, want hij kan groot of klein worden, net zoals in Tijs' tekeningen. Het is een mooi duo dat door de grote stad dwaalt, het suggestieve van de illustraties versterkt nog dat verloren gevoel. De zoektocht naar het oude huis leidt eerst naar de kerktoren waar de eerste ontmoeting met de eenhoorn plaatsheeft. Aangezien Tijs de eenhoorn getekend heeft, bestaat hij. Hij zal Tijs nooit meer in de steek laten. Maar als het avond wordt, mist Tijs zijn mama. Een agent vindt Tijs in het park en brengt hem (en de eenhoorn) naar huis. "Iedereen was blij. Tijs was ook blij. Blij dat hij in een veilig huis zat en warme soep kreeg. Blij dat hij een kamer had met plaats voor een eenhoorn." De gesofisticeerde 'kindertekeningen' van Harrie Geelen roepen intimiteit en geborgenheid op. Een verhaal waarover je met vijfjarigen oeverloos kunt filosoferen. Imme Dros en Harrie Geelen kunnen zich perfect in hen inleven. Een rijke aanwinst.