Suzie Ruzie in het diepe

Suzie mag vandaag voor het eerste in het diepe van het zwembad. Als een wervelwind rent ze de rij wachtenden voorbij, speelt haar kleren uit en neemt haar aanloop voor de langverwachte plons. Noch de litanie van badmeester Dikbuik over de zwembadregels, noch de verbolgen reacties van alle volwassenen verhinderen haar het diepe te herscheppen tot een grote chaos. Moe getergd vist de badmeester Suzie uit het diepe en verbant haar naar het peuterbad. Maar dat is uiteraard buiten de kleine rebel gerekend.
Zoals in 'Suzie Ruzie en het schaartje' zet deze peuterheldin weer volledig het kot op stelten. Benjamin Leroy laat haar daarbij werkelijk in een rotvaart over de pagina’s razen, van het eerste schutblad tot het laatste, waarop ze bijna als een haai lijkt te gaan bijten in de vingers waarmee je het boek dichtklapt. Telkens opnieuw kan je daarbij de bladzijden omslaan en nieuwe dingen ontdekken: de kabouter in zwembroek, de man die in een ander kleedhokje gluurt, de kapsels van de dames die drastisch veranderen na de doortocht van orkaan Suzie, de glimlach van de clownfontein die verdwijnt. De tekst op rijm laat zich heel prettig voorlezen en contrasteert door de droge stijl prima met de hilarische illustraties.