Stella

Ster van de zee

Een visser en zijn vrouw vinden op een dag een meisje in hun netten. Ze speuren de oceaan af, vragen aan wal of iemand een kindje is verloren, maar niemand die een kindje mist en niemand die er eentje bij wil. Dus nemen ze het meisje in huis, want al is hun vissershuisje klein, in hun hart is plaats genoeg. Ze noemen haar Stella Maris, ster van de zee. Stella is hun zonnetje in huis. Ze danst, ze zingt, ze leert vissen en praten, en vooral: ze groeit. In een mum van tijd groeit ze niet alleen haar leeftijdsgenoten, maar ook de volwassenen voorbij. Als reuzin voelt Stella zich niet meer thuis en neemt ze het besluit de wijde wereld in te trekken.
De expressionistische, hoekige stijl van Gerda Dendooven, die aan Permeke doet denken, leent zich uitstekend om dit vreemde verhaal te illustreren. De bonkige figuren met kolenscheppen van handen, passen mooi in het plaatje van het harde vissersleven, en zeker om de onbehouwenheid en onaangepastheid van het hoofdpersonage weer te geven. Dit meisje dat van nergens komt en ergens heen gaat, roept meer vragen op dan er beantwoord worden. Je kan er het vluchtelingenthema in lezen, met problematiek van nergens thuishoren, niet geaccepteerd worden. Voldoende stof tot nadenken en bespreken alvast.