Omdat haar ouders ernstige relatieproblemen hebben en alles op een rijtje willen zetten, wordt Vonkie voor een week naar haar opa in de polders gebracht. Opa is een stugge oude man en naast haar ongerustheid over haar ouders, ziet ze er tegenop om een hele week bij die oude man te moeten blijven. Voor Vonkie is het duidelijk: "Je hebt mama, je hebt papa en je hebt mij. En die drie, die horen bij elkaar. Klaar."
Ze komt bij opa aan, midden in een ruzie tussen hem en zijn oudste broer. Ook daar dus. 's Avonds ligt Vonkie eenzaam en bezorgd in het logeerkamertje. Ze roept opa en krijgt hem aan het vertellen over zijn jeugdjaren aan de hand van een familiefoto. Opa heeft zes broers. Die hebben allemaal bijnamen, hem noemden ze Spijker. Opa vertelt vooral over Buts, de broer die twee jaar ouder is dan hij. Zo begint het eerste verhaal over de 'kippencowboys'. In totaal staan er dertien verhalen in dit boek, dat verder nog 47 meestal korte hoofdstukken telt. Vonkie heeft al die eerste avond door dat er in de relatie van opa en zijn broer Buts nog meer verhalen zitten. Opa zegt nog dat Buts later een lafaard werd en dat hij naar de andere kant van de wereld (Nieuw-Zeeland) vertrokken is. Dat is voldoende voor Vonkie om te gaan wroeten in opa's verleden. Zo ontdekt ze dat Buts en Spijker zich 'Bloedbroeders' noemden en dat ze erg aan elkaar gehecht waren. Er was maar een moeilijkheid: Buts was in alles beter dan Spijker en domineerde hem. Spijker voelt zich vaak uitgesloten.
In de polder staat een molen. Opa verbiedt Vonkie om er naartoe te gaan wegens 'te gevaarlijk'. Een waarschuwing als deze is natuurlijk koren op de molen van de nieuwsgierige Vonkie. Opa woont op een boerenerf waar zijn neef de boerderij runt. Die neef heeft een zoon: Sven. Samen met Sven gaat Vonkie het geheim van de molen onderzoeken. Het onthaal in de molen is zo griezelig dat het hen de lust ontneemt om nog terug te gaan. Maar zo krijgen ze opa wel aan het praten over de oorzaak van de vete tussen hem en Buts. Opa verwijt Buts dat hij hem nooit verteld heeft dat ze ook een zusje hadden en dat haar dood er de oorzaak van was dat zijn moeder zo apatisch was. Maar de hoofdoorzaak voor de vete is de molenaarsdochter, Johanna. Daarover zegt opa: "Sommige ruzies zijn niet meer bij te leggen". En dat is nu net wat Vonkie en Sven proberen te doen. Of ze daarin slagen en hoe, lees je in dit boek.
De week bij opa is zo spannend geworden dat Vonk mama wegstuurt als die haar op zondag weer komt halen. Hoe het zit met de relatie tussen haar ouders, daarover krijgt Vonkie (en de lezer) geen antwoord.Trouwens, de relatieproblemen van haar ouders waren enkel de kapstok om Vonk bij haar opa te brengen en in feite overbodig in het verhaal. Want dit boek is rijk genoeg en wordt alsmaar boeiender door de verhalen van opa. Sommige woorden klinken redelijk Hollands - 'geintjes' bijvoorbeeld - en het landschap in de polders is ons ook niet zo bekend. Eigenlijk is dit een mooi boek voor de geoefende lezer met een voldoende dosis empatie.