Spes is na een onfortuinlijke tijd in een asiel beland. Hij wordt geadopteerd door mevrouw Grootjans, een ietwat oudere weduwe die nog dierenarts geweest is. Het klikt enorm tussen die twee en voor Spes lijken er betere tijden aan te komen. Mevrouw Grootjans is niet goed te been en Spes gaat algauw dagelijks alleen op pad. Hij leert de buurt kennen en merkt al snel dat het nabije park geteisterd wordt door de 'bullies' Bijter en Renner, respectievelijk een bullterriër en een dobberman. Dit duo eist dat de hele buurt naar hen luistert omdat hun baas hen dat oplegt. Spes zijn rechtvaardigheidsgevoel wil hier iets tegen doen en hij gebruikt zijn gezond hondenverstand om voor zichzelf en alle anderen op te komen.

Dit is een heerlijk fantasieverhaal, vol lol en fictie. Zo is het nogal ondenkbaar in deze tijden dat een hond zichzelf dagelijks uitlaat, maar als je daar wil doorkijken, kan je wel plezier beleven aan dit verhaal. Het doet een beetje denken aan de film met de hond Beethoven. De honden hebben karaktertrekken met kenmerken die normaal gesproken aan hun ras worden toegekend. Een beetje cliché misschien, maar daar gaan de jonge lezertjes zeker niet van wakker liggen. Naast de rode draad in het boek lopen er enkele korte verhaallijnen die eenvoudig, boeiend en grappig zijn. 

Dit zou een leuk, amusant boekje kunnen zijn voor jeugdige hondenliefhebbers. Vraag is of die doelgroep het boek gaat vastnemen. De kaft, die een afbeelding toont van een bruine hond op een blauwe achtergrond, is allesbehalve aantrekkelijk. Spes ziet er weinig vertederend uit, terwijl ik tijdens het lezen een spontane bastaard voor ogen hield die elk kinderhart zou veroveren. Bovendien vind ik de naam 'Spes' niet echt geslaagd. Jammer.