Piepsa durft werkelijk alles! Ze durft de tijgers van mama ontbijt op bed te brengen en ze durft heel hoog in de trapeze te hangen. Ze durft van alles en nog wat. Piepsa is een stoere meid. Dat ze niet in haar eigen bed durft te slapen telt niet mee, ze slaapt gewoon tussen papa en mama. Wanneer papa uit bed valt, is de maat vol. Vanaf nu moet Piepsa leren om alleen te slapen. Een fantasievol verhaal over hoe je je angst kan overwinnen. De auteur gaat stapsgewijs te werk. Eerst maak je kennis met Piepsa’s fantasie, waarmee ze overigens vrolijk om springt, ook al zitten daar best gevaarlijke elementen tussen. Dan komt het probleem op de proppen en vervolgens zijn het stuk voor stuk de dingen die ze in haar verbeelding de baas is die haar komen helpen om de nacht door te komen. Het verhaal had hier kunnen eindigen. Het verdere verloop mag er echter zijn. Piepsa is zo stoer dat ze haar imaginaire redders uit bed zwiert en ook op haar eentje durft in te slapen. Zo biedt de auteur eigenlijk twee mogelijke oplossingen aan. Het is in al zijn eenvoud een herkenbaar geheel. Barbara de Wolf die ook de reeks van Annabella illustreerde, gebruikt hier dezelfde dynamiek. De tekeningen, samengesteld uit collage, verf waarin gekrast werd en potlood, zijn vinnig en krachtig neergezet. De lezer wordt naar de beelden gezogen. De composities onderstrepen het stapelritme van de tekst. Ze liggen ook erg dicht bij de beeldende wereld van het kleine kind. Ze zijn niet mooi, ze zijn knap, een tikkeltje stoer zelfs. Benieuwd of De Wolf een meer intimistische tekst ook zo passend weet te illustreren.