Olivier Vlot is tien jaar oud en de zoon van twee ontdekkingsreizigers. Olivier woonde tot voor kort in de avonturiersmobiel waarmee het gezin de wijde wereld rondtrekt. Olivier droomt echter van een vaste stek en is dan ook dolblij wanneer zijn ouders besluiten om in een echt huis aan de Diepzeebaai te gaan wonen. Als Oliviers ouders ontdekken dat de baai vol ligt met mysterieuze eilandjes die daar eerder nooit lagen, besluiten ze op onderzoek te gaan. Wanneer zijn ouders echter spoorloos verdwijnen, gaat Olivier naar hen op zoek. Maar nog voor hij zijn reddingsplan ten uitvoer kan brengen, moet hij afrekenen met Dominique van Tastique en zijn legertje groene zee-aapjes. Wie de strijd wint en welke avonturen Olivier en zijn vrienden doorstaan, staat allemaal te lezen in Olivier en de Dwaaleilanden.
De ongewone kleurencombinatie op de kaft en de bizarre illustratie prikkelen je nieuwsgierigheid. Iedereen ziet de blauwe golven, maar zie je ook de tentakels van de octopus en de staart van de zeemeermin? Klimt Olivier in een grot met bovenaan blauw gras of in de mond van een reuzegroot zeemonster met blauw haar? Hoeveel aapjes hebben zich in het gras of het haar verstopt? En wie vindt de krab? Kortom, de kaft is een avontuur op zich.
En het verhaal start niet zomaar. De schutbladen tonen foto’s van Olivier en zijn ouders: in Egypte bij de mummies, op de zuidpool bij de pinguïns, op de noordpool bij de ijsberen, in de jungle bij de krokodillen. Het bericht van het managementteam aan de lezer vind ik persoonlijk goed gevonden, alhoewel ik betwijfel of een achtjarige de grap wel helemaal begrijpt. Daarna zien we een afbeelding van de avonturiersmobiel. Meteen valt op dat Sarah McIntyre een rijke fantasie heeft én dat ze prachtige tekeningen kan maken. Er werden slechts drie kleuren gebruikt, met name wit, grijsblauw en zwart. De tekeningen zijn druk en levendig.  De energie spat van de bladzijden af. Het lijkt wel of de aapjes echt bewegen. En het spaghettihaar van Iris de zeemeermin zit vol gekke zeedingen.
Het avontuurlijke verhaal in eenvoudige woorden verteld, in combinatie met de grappige tekeningen maakt dit boek uitermate geschikt voor achtjarigen die aan een echt leesboek toe zijn en voor oudere lezers die nog wat moeite hebben met lezen.