Mama Aap heeft drie nieuwe, witte truien gekocht: één voor kleine Aap, één voor papa Aap en één voor zichzelf. Ze trekken vlug de truien aan en mama Aap gaat rozebessenjam maken. Ondertussen smullen kleine Aap en papa Aap van een kom bessen. Tot plots kleine Aap een vlek heeft op zijn witte trui! Ze besluiten de vlek te verwijderen voordat mama Aap het merkt. Ze slingeren door het oerwoud, rollen door het gras en proberen in de rivier de vlek uit te wassen. Op weg naar huis verzamelen ze nog wat extra bessen voor mama Aap. Bij hun thuiskomst is mama Aap blij hen terug te zien. Ze was ongerust en ze geeft papa Aap en Kleine Aap vlug een knuffel, met als resultaat ... oei! een vlek op mama's trui! Wel in de vorm van een roze hartje.
Het verhaal is maar mager en mist wat pit. De lenige apenfiguurtjes zwieren door de bomen (en de bladzijden), hangen omgekeerd met hun staart aan de takken, buitelen door het gras,... Toch dragen ze mensentruien en wonen ze in een mensenhuis. Als ze rechtop staan zijn ze praktisch alleen aan hun staart als apen te herkennen. Moet kunnen in prentenboeken, maar het komt hier wat eigenaardig over.