Nooit meer bang

Dit is een bijzonder boek, in de eerste plaats omwille van de vormgeving. Er staan heel veel illustraties (aquarellen) op ouderwets aandoend ecru tekenpapier in. Het verhaal wordt verteld in korte tekstfragmenten bij de prenten. Het lijkt op een script voor een toneelstuk in tien taferelen. De cast is als volgt: een Konijntje dat groot wil worden, een bangelijk Hert, een Soldaat (een kleine jongen(?)) op oorlogspad, een Kat die altijd hetzelfde droomt, een Boek dat alles wil weten en een Schaduw.
Op een dag ligt Konijntje in een mandje voor de deur van Hert. Hert zorgt goed voor hem en Konijntje voelt zich veilig. Ze spelen en praten ook veel samen en Konijntje is bang dat Hert er ooit niet meer zal zijn. Hert vreest de dag dat Konijntje zijn eigen weg zal gaan. Dan is Konijntje opeens weg (waarom dat verneem je later). Hij is in een kuil gevallen en wordt gered door Soldaat. Ze willen allebei alleen blijven. Dus besluit Soldaat: "Dan blijven we toch alleen. Maar samen. Dat is gemakkelijker". Even verderop ontmoeten ze Kat, die intimideert hen. Maar Konijn maakt zich sterk en zegt: "Soldaat en ik vormen een team." Kat wil erbij horen maar zoekt zijn bal. 's Nachts komt Kat bij het team om een verhaaltje te vertellen om minder bang te zijn. Elders zit Boek, hij is aangevallen door een Soldaat. Hij ontmoet Hert, die eigenlijk op zoek is naar Konijntje. Ze vinden de bal van Kat. Hert denkt aan het laatste gesprek tussen hem en Konijntje. Toen zei Konijn: "Als we niet voor altijd samen blijven, dan wil ik leren om alleen te zijn! En je mag me ook niet meer laten winnen." Kat, Soldaat en Konijn trekken verder. Konijn vindt een ei en wil het beschermen. In de verte zien ze een vulkaan. 's Nachts praten ze. Kat vertelt over een huis waar hij niet meer binnen kan. Konijn vertelt over zijn heerlijke tijd bij Hert en Soldaat vertelt over zijn twee huizen, dat van zijn papa en dat van zijn mama. Geen van de andere twee weet wat er onder zijn helm en in zijn tas zit. Ze vertellen over hun dromen, ze maken ruzie en in de verte is er altijd nog die Schaduw. Terwijl ze de vulkaan beklimmen, vraagt Konijn: "Hoe weet je dat je groot bent?" Als je zelf knopen kunt leggen en losmaken, meent Soldaat. Als je verliefd bent, meent Kat. Zelf denkt Konijn dat je groot bent als je zelf een huis kan bouwen. Boven op de vulkaan voelen ze zich sterk en vallen de geheimen van de Soldaat weg. "Nooit meer Bang!", roepen ze, tot ze de Schaduw van heel dichtbij zien. Dan zijn Kat en Soldaat weer bang. Maar Konijn niet, hij herkent de Beer die danst als een mama uit het verhaal van Hert. Iedereen lijkt zich te verzoenen met zijn leven. Dan zien ze Boek met de bal van Kat. Boek vertelt dat hij Hert gezien heeft en even later zijn ze allemaal samen. Het verhaal rondt mooi af, een beetje anders dan het begon: "Dit is het verhaal van een Soldaat die niet meer boos is, van een Boek dat iets heeft bijgeleerd, van een Kat die nu het einde van zijn droom kent...... en van een Konijn dat groot geworden is."
Dit is een subtiel, gevoelig, symbolisch en filosofisch boek. Met kinderen lees en bespreek je het best samen. Voor volwassenen zie ik er een mooi geschenk in, bijvoorbeeld bij een geboorte. De Franse titel: 'L'ombre de chacun' vind ik nog meer geschikt dan de vertaling.