Nina kan de slaap niet vatten. Ze is op zoek naar het antwoord op één vraag. Drie kleine woordjes laten haar niet los: "wie ben ik?" Ze zoekt in huis maar kan nergens het antwoord vinden. Dus trekt ze maar de wijde wereld in: in het woud, in de vuurtoren, tot in het huis van Marcel tussen de potjes met geuren en herinneringen. Niets of niemand heeft of geeft een antwoord op haar vraag. De zon komt op en de kleuren lichten op. Ze gaat dan maar naar huis en vindt daar zichzelf in de spiegel terug: wat je meemaakt en waar je van houdt, al die dingen samen maken je tot wie je bent. Op het eerste zicht een donker boek, met een donkere inhoud. Maar het boek moet op een aparte manier beoordeeld worden: therapeutisch, speciaal voor kinderen op zoek naar zichzelf, en kunstzinnig, door de mooie diepzinnige tekeningen. Elke pagina moet bestudeerd worden, om het dieperliggende te vinden. Ook het lettertype wordt groter bij belangrijke woorden en zinnen. Voeg daarbij de poëtische, wat zwaarmoedige tekst en het is duidelijk dat dit een prentenboek is voor een eerder beperkt -en wat ouder- publiek.