Neushoorns eten geen pannenkoeken

Maartje is niet echt gelukkig. Haar ouders hebben nooit tijd voor haar en luisteren nooit. Ze wimpelen haar altijd af. Als Maartje aan de ontbijttafel zit, ziet ze plots een grote, paarse neushoorn binnenkomen. Zonder omkijken stapt hij de keuken binnen en eet hij zelfs een stukje van haar pannenkoek op. Maartje snelt naar mama, maar die is druk bezig. Vlug haalt ze papa erbij, maar ook die vindt dat het wel even kan wachten. Ondertussen verkent de paarse neushoorn het huis en heeft hij het best naar zijn zin. Telkens als Maartje het aan haar ouders wil zeggen, krijgt ze te horen dat ze nu geen tijd hebben. Maartje maakt er maar het beste van en sluit vriendschap met het grote dier. Ze praten, spelen, koken samen en alles loopt goed. Tot papa merkt dat alle pannenkoeken op zijn. Hij vraagt boos aan Maartje hoe dat komt. Als ze hen vertelt dat de paarse neushoorn dat gedaan heeft, komen ze niet meer bij van het lachen. Ondertussen wandelt de neushoorn vrolijk voorbij, maar mama en papa hebben geen tijd, want ze moeten te hard lachen. De volgende dag nemen haar ouders haar mee naar de dierentuin. Tot hun grote verbazing hangt daar een grote affiche: ‘Vermist: grote paarse neushoorn, houdt van pannenkoeken’. Ze snellen naar huis en nu zien mama en papa de neushoorn wel. Dan verandert alles. Ze vinden het te zielig om hem terug naar de zoo te brengen en steken hem op het vliegtuig, terug naar zijn land van herkomst. Mama en papa luisteren urenlang naar het verhaal van Maartje. Als ze gaat slapen, is ze gelukkig. Zeker nu ze op de overloop de schaduw van een roze ijsbeer ziet … Een grappig prentenboek, met een originele wending aan het eind van het verhaal. Het thema zal jammer genoeg voor kinderen wel herkenbaar zijn. Het leuke eraan is dat dit niet gedramatiseerd wordt maar dat het een erg originele benadering krijgt. De humor is goed te begrijpen, ook voor kleuters. Leuk is bijvoorbeeld hoe de ouders al op voorhand hun conclusies trekken, nog voor ze weten wat er werkelijk aan de hand is.  "Papa! riep Maartje. Er loopt een enorme, reusachtige … Doe eens even rustig, zei haar vader. Die spin kan best even wachten." De illustraties zijn erg speels, maar niet erg gestileerd. Er werden verschillende technieken gebruikt. Grappig prentenboek voor jonge lezers met het nodige fantasiegehalte.