Al vanaf de eerste pagina’s weet je precies waarover dit verhaal zal geen. Heel direct, zonder veel omhaal van woorden wordt de lezer door Emma met de neus op de feiten geduwd. Toch zijn er nog puzzelstukjes die ontbreken. En dat zorgt dan weer voor de nodige spanning. Wat ook prominent aanwezig is: humor. En een rake, echt grappige humor. Kan wat eigenaardig lijken als je weet welk thema dit boek behandelt, maar deze twee elementen maken er echt een geslaagd boek van.
Het hoofdpersonage Emma beslist om niet meer op 1 maart te verjaren, en gaat op zoek naar een nieuwe datum. Reden daarvoor is dat Laura, haar tweelingzusje, op hun tiende verjaardag stierf. Emma vertelt doorheen het verhaal hoe zij met dat traumatisch gegeven omgaat. Hoe zij haar zus zag stikken in een stuk taart. De paniek die er ontstond ...
Haar ouders, vooral haar moeder, gedragen zich sindsdien overbeschermend tegenover Emma. Zij begrijpt dit niet goed, haar ouders begrijpen dan weer niet waarom ze soms ogenschijnlijk zo luchtig met de zaken omgaat. ’s Nachts praat Emma met haar overleden zus. Emma reflecteert over de voorbije dag en haar zus functioneert zo'n beetje als haar geweten.
Op school wordt ze al evenmin begrepen. En dan komt er nog eens een nieuwe leerling waarmee ze van dag één een soort liefde-haatverhouding ontwikkelt. Emma is gefascineerd door ‘de nieuwe’, genaamd Lexi. Maar telkens Lexi een hand naar haar uitsteekt, slaagt Emma erin om deze af te slaan. Na een aantal ruzies worden de twee closer met elkaar en vindt Emma in Lexi een vriendin waarbij ze haar hart kan luchten. En stilaan vallen er puzzelstukken samen en kan het gezin het gezamenlijke rouwproces starten.
Dit boek is ondanks het thema ontspannend en aangenaam om te lezen. Daar zorgt de directe schrijfstijl en de verfrissende humor voor. Conversaties worden als in een toneelstuk weergegeven en dit maakt het lezen makkelijk. De personages komen realistisch over en worden de lezer heel erg vertrouwd. Zo is er de warme opa waarbij Laura zich geweldig voelt. Het stuk over de trip met papa naar opa is ontroerend mooi geschreven. De cover kan wat verwarrend overkomen, maar alle elementen krijgen hun plaats in het verhaal. Eens je het verhaal gelezen hebt, valt dan ook alles op zijn plaats.