Later word ik dierenarts

Dit boekje maakt deel uit van een nieuwe reeks die kinderen laat kennismaken met beroepen die hen fascineren en intrigeren. Zo ook het beroep van dierenarts. Op een heel duidelijke manier legt de auteur uit wat er allemaal bij komt kijken: wat moet je kunnen, welke voorwerpen heb je nodig in een praktijk, waar kan je aan de slag enzovoort. Het is knap als je in het beperkte aantal pagina’s én rekening houdende met de beoogde leeftijdscategorie een realistisch beeld weet te schetsen van het beroep. Zo leert een kind dat het niet alleen maar rozengeur en maneschijn is –andere geuren zullen wellicht overheersen bij een dierenarts– maar dat er ook ziekte en dood bij komt kijken en dat je niet bang mag zijn om vies te worden. De 'ik' die dierenarts wil worden in dit boekje is een meisje dat heel zeker is van haar zaak. Op de laatste pagina is ze dan ook uitgegroeid tot een volwassen vrouw die effectief dierenarts is geworden. Het jongetje dat aan het begin van het verhaal vraagt wat ze wil worden, komt dan als volwassen man op consultatie met zijn vis. Zo droomt het meisje het toch … De leuke, zeer kenmerkende tekeningen van Annemie Berebrouckx – overbekend van Jules– sluiten zeer goed aan bij de tekst, die beknopt maar afdoende is. Dit belooft een boeiende reeks te worden voor kinderen die hun beroepskeuze al vroeg maken. Geef toe, wie heeft dat niet gedaan op jonge leeftijd? En kijk wat er van ons geworden is …