Kwilniet!

Louis is een kleuter. Hij tast zijn grenzen af. Louis staart naar zijn hand. ‘Ik ben Kwilniet’, zegt de hand, ‘vleermuis Kwilniet.’ Vleermuis Kwilniet wil niet naar school, niet in bad, niet lief of netjes zijn, en nog veel meer dingen. Mama is hier niet zo blij mee. Vooral omdat Louis er zo in opgaat dat alles een beetje uit de hand loopt. Het wordt een moeilijke strijd tussen kind en volwassene, maar ook tussen Kwilniet en Kwilzograag … Het gegeven doet een beetje denken aan het gedicht ‘Ik ben lekker stout’ van Annie M.G. Schmidt. Jammer is toch dat het boek nogal agressief overkomt, een beetje angstaanjagend zelfs. Het lijkt er meer op dat Louis bezeten is. Nochtans is dit proces iets wat elke kleuter meemaakt, maar het hoeft daarom geen nachtmerrie te worden. De illustraties zijn erg speciaal. Witte pagina’s met strakke illustraties in het zwart, rood of blauw, af en toe uitgespreid over een dubbele pagina. De teksten of gedachten zijn handgeschreven. Het lettertype en de –grootte wijzigt vaak om de tekst krachtiger te maken. Eigenzinnig is hier wel het juiste trefwoord. Persoonlijk vind ik het een vreemd boek. Het is niet echt een verhaal, eerder een samenraapsel van situaties en gedachten. Het komt nogal agressief over en spreekt kleuters niet erg aan.