Kip en ei

Sylvia Weve debuteert hier met een ook zelf geschreven prentenverhaal. En dat doet ze met verve! Op een dag legt Kip haar eerste ei. Trots en verbaasd gaat ze het nieuws melden aan Haan, terwijl Varken op het ei past. Als het begint te regenen neemt Schaap het van hem over. Als de maan aan de hemel verschijnt, neemt Slak de wacht over van Schaap. Tot er een vers kuiken uit de slakkenschelp verschijnt … Slak blijkt niet de moeder te zijn, en zo begint de zoektocht naar ‘Mama’. Schaap en Varken blijken het ook niet te zijn. Als ze Kip en Haan ontmoeten, zijn deze twee op zoek naar het verloren ei. Eind goed al goed, moeder en kind vinden elkaar terug. “Maar hoe zit het nu met dat ei?”, vraagt Varken zich af … Dit gevoelige en herkenbare stapelverhaal is in al zijn eenvoud origineel en verrassend van opbouw. De taal laat zich gewillig ‘proeven’. Levendige dialogen en intense emoties stuwen het verhaal voort. De kleurrijke acrylverfprenten met woeste vlekken en nonchalante zwarte pennenstreken knallen van levendigheid en expressie.