Toen in 1940 in Nederland de oorlog uitbrak gingen in Nederlands-Indië mariniers en politieagenten op pad om mensen te arresteren. Meestal mensen met een Duitse achtergrond, leden van de NSB (de partij die in Nederland Hitlers kant koos) of  mensen die net niet vaderlandslievend genoeg waren. Al deze mensen werden zomaar gevangen genomen en kwamen terecht in een kamp op Java. Daarna bracht men hen naar Soerabaja, laadde hen op een schip en vervoerde ze naar Suriname. Het waren niet allemaal landverraders. Er zaten zelfs twee jongens van vijftien bij . Het boek gaat eigenlijk over deze twee jongens, hun vaders en het verblijf in de kampen en op het schip. Ze werden onder mensonterende omstandigheden vervoerd met alle gevolgen vandien. De ontberingen, de angst voor de wrede woede van de bewakers, het gemis van moeders en echtgenotes woog zwaar op deze mensen. Ondanks het zware werk dat ze moesten doen, en de mishandelingen, wisten ze toch de moed en de hoop erin te houden. De jongen Dieter was een talentvolle tekenaar die elk stukje papier benutte om het kampleven te schetsen. Weer een boek dat deel uitmaakt van het project Vergeten Oorlog. Steeds speelt het verhaal zich af in een land waar nieuwe Nederlanders vandaan komen: Marokko, Nederlands-Indië (nu Indonesië), Suriname, Polen, de Nederlandse Antillen ... Het boek leest vlot en weet de gruwelen van de oorlog in de juiste context te plaatsen voor de jeugd, zonder sensatie te zoeken.