Jakob en Jakoba

Jakob wordt wakker en wandelt de tuin in. Alles is nog erg rustig. Jakob observeert alles goed en hij geniet, samen met de kat die hem gezelschap houdt. Dan hoort hij hoe Jakoba komt aanstormen. Jakob verschuilt zich onder een struik. Hij wil nog even alleen zijn. Jakob ziet hoe Jakoba hem zoekt maar niet vindt. En daar wordt ze boos van. Jakob kruipt nog een beetje verder weg onder de struik. Dan wordt plots de rust verstoord door luid gekakel in het kippenhok. Pluimen stuiven er in het rond. Een duif is in het net van het hok gevlogen en kan niet meer weg. De kip is boos en pikt de duif waar ze maar kan. De duif is doodsbang en probeert te ontkomen, maar dat lukt niet. Vanuit zijn schuilplaats ziet Jakob alles gebeuren. Hij hoopt dat Jakoba, die alles durft, de duif zal redden. Maar dat gebeurt niet. Jakoba rent bang weg en kruipt naast Jakob onder de struik, waar ze zich probeert af te schermen voor wat er gebeurde. Jakob begrijpt er niets van. Wat is er mis met Jakoba? De Jakoba die alles durft en altijd een grote mond heeft? Hij denkt aan die arme duif en vraagt zich af of ze nog wel leeft. Dan haalt hij diep adem en loopt recht naar het hok. Hij raapt al zijn moed bijeen en jaagt de kip weg. De kat glipt mee in het hok en steekt een handje toe. Heel voorzichtig raapt hij de gewonde duif op. Ze zal het wel halen. Jakob legt het arme beestje in de handen van Jakoba. Maar Jakob kruipt niet meer onder de struik. Hij staat in de tuin en is blij en vooral: hij is trots. Hij heeft de duif gered! Siska Goeminne schreef een poëtisch, gevoelig verhaal over moedig zijn, jezelf overwinnen en de daaruit vloeiende trots. Ze is er in geslaagd om voor beginnende lezers een verhaal te componeren dat heel gevoelig is en toch ook heel wat beeldtaal bevat. Zinnen als "hij ziet het begin van de wind in de was" of "ze voelt een snik in haar buik" zijn mooi en een verrijking voor een verhaal als dit. De verhaallijn is duidelijk en de twee hoofdrolspelers zijn goed uitgewerkt. Zowel de gevoelens van Jakob als die van Jakoba zijn herkenbaar. Het enorme gevoel van trots dat Jakob door zijn heldendaad ervaart is mooi beschreven. De zwart omlijnde illustraties van Sarah Verroken zijn erg krachtig. De prent waarin de kip de duif aanvalt, is wat beangstigend, maar geeft precies het gevoel weer dat nodig is. Een mooi, gevoelig boekje voor beginnende lezers.