“Op een nevelige, zilverige middag zag een oude dame een jongen in de gebloemde leunstoel in haar huiskamer zitten. De jongen was niet uitgenodigd, dus de oude vrouw was verrast hem te zien.” Zo begint dit boek over het ongewone levensverhaal van de oude Matilda. Samen met deze vreemde bezoeker, blikt Matilda terug en vertelt hem de dingen die ze in haar leven heeft gedaan en waarom ze die zo heeft gedaan. De jongen levert af en toe commentaar, maar maakt toch dat ze verder vertelt. Op een bijzondere manier zijn die twee elkaar zeer vertrouwd, de jongen en de oude vrouw. In sfeervolle, schilderachtige beschrijvingen toont de schrijfster ons het levensverhaal van een oude, eigenzinnige vrouw. We worden weer even jong met haar, leren de wereld door haar ogen zien en worden met haar verliefd. De dromerige melancholische sfeer van Matilda's verhaal wordt regelmatig opgelicht door de jeugdige onverbloemde commentaar van de jongeling. Doorheen het gedrag van dit kind leren we Matilda kennen zoals ze was, toen ze zelf ook jong was. Hierdoor behoudt de geschiedenis een gezond evenwicht en wordt het geheel niet al te melancholisch. Een zeer mooi en gevoelig boek voor wie geboeid kan worden door anderen en hun kijk op de wereld.