Na de olifant is nu het nijlpaard de hoofdrolspeler in een prentenboek van David Walliams. Hij laat zich weer helemaal gaan, tot op het absurde af en Tony Ross kan zich ook uitleven in zijn typische stijl.
Al zouden de twee stekelvarkentjes er graag hun boek van maken, het zijn twee nijlpaarden die het voor het zeggen hebben. Het boek zou gebaseerd zijn op een waargebeurd verhaal, maar daar heb ik mijn twijfels over. Twee nijlpaarden hebben, zonder het van elkaar te weten, dezelfde droom: het eerste nijlpaard op de maan zijn. Het verschil tussen beiden kan haast niet groter zijn. De ene heet Hercules Leopold-Saksen III, een rijke stinkerd, de andere heet Sheila en zij is eerder een dromer. Totaal onvoorbereid maar o zo charmant bouwt zij samen met haar junglevrienden iets wat op een raket moet lijken. Alles wat te vinden is in het oerwoud kan dienen, tot zelfs neushoornpoep toe. Hercules pakt het veel professioneler aan en gooit er duidelijk veel geld tegenaan. Jammer genoeg komt hij dikkenekkerig en arrogant over. Hercules lijkt vlot naar de maan te kunnen reizen. Sheila moet afrekenen met een mislukte lancering en nadien een botsing met een asteroïde. Toch slaagt ze er in om op de maan te landen. Het is te zeggen: boven op Hercules, die net geland was. Zoals te verwachten is Hercules niet blij met de andere bezoeker en dat laat hij duidelijk merken. De arrogante Hercules wil van geen overleg weten en stuurt Sheila weg. Zij neemt op haar beurt wraak en vliegt terug naar de aarde in de raket van Hercules. Helaas verloopt de terugreis ook niet van een leien dakje. De raket ontploft en Sheila landt met een enorme dreun op de aarde. Ze lijkt het niet te overleven, maar het laten van een scheet doet wonderen. Na het vertellen van haar verhaal wordt Sheila wereldberoemd. Niemand die ooit geweten heeft dat Hercules eigenlijk als eerste nijlpaard landde. Hij zal op een volgende bezoeker moeten wachten en hopen dat hij een lift naar huis krijgt.
Een prentenboek dat ons er op een hilarische manier aan herinnert dat je moet durven (of blijven) dromen. Lekker baldadige prenten, humor die het goed doet bij kinderen, geen spoortje moraal, de grappige commentaren van de stekelvarkens in de marge, er is voor ieder wat wils!