Bij verjaardagen horen pakjes en Ben krijgt er een heleboel. Van papa een fantastische speelgoedtrein, van mama een schitterend zeilschip, van oma een raket … van zeep en van opa een kasteel. Leuk toch, alleen jammer dat de grote mensen je speelgoed inpikken om er zelf mee te spelen. Voor Thomas zijn er de lege dozen van het speelgoed en vreemd genoeg beleeft hij daar veel meer plezier aan dan zijn broer Ben met zijn nieuwe spulletjes. Thomas snelt met zijn kartonnen trein over de bergen en een oude rammelende brug, over een diep ravijn vol grizzlyberen. Hij vaart in zijn kartonnen boot over een woeste zee, achternagezeten door haaien. Door zijn raketreis naar de ruimte wordt Thomas wereldberoemd en verschijnt hij op televisie. Ben heeft er schoon genoeg van dat iedereen zich amuseert. Ben en Thomas vallen vanuit het kartonnen kasteel de volwassenen aan en proberen de verjaardagsgeschenkjes weer in hun bezit te krijgen. Dit eenvoudige, doch leuk uitgewerkte en afgewerkte, verhaal prikkelt de fantasie van vierjarige kleuters. Het thema van verjaren, pakjes krijgen en ouders die zichzelf op het speelgoed storten is zeker herkenbaar, en niet alleen voor de kinderen. Ook als Thomas helemaal opgaat in zijn spel en de wildste avonturen beleeft met alleen maar een kartonnen doos, zou je zo je eigen zoon of dochter in de plaats kunnen zien. Het verhaal werd geïllustreerd door Marjolein Pottie, in haar eigen en herkenbare stijl: veelkleurige prenten die alles omvatten en verklaren en een vereenvoudigde voorstelling van personages. Kortom, een verhaal met veel kansen tot inleving en een grote herkenbaarheid.