De schrijfster moet nog een jong meisje zijn. Dat was mijn voornaamste gedachte tijdens het lezen van dit boek. In dit boek wordt de jongerentaal immers eindelijk eens grammaticaal correct gebruikt, al is ze streekgebonden. Wel ontdekte ik enkele taalfouten en lijkt de verhaallijn niet altijd te kloppen. Zo sms't Lucy naar haar beste vriendin Karen, die ziek is, voor een afspraak, maar gaat ze geen enkele keer langs.
Maar genoeg over de schoonheidsfoutjes in dit boek. Sara Zonneveldt is immers nog maar vijftien jaar en heeft zeker groeipotentieel. Het verhaal zelf is wel leuk en dat is het belangrijkste. Het gaat over Lucy. Haar ouders wensen dat ze later hun café overneemt. Maar Lucy wil dat niet, ze wil reizen. Bovendien wil ze weten wat haar ouders voor haar achterhouden. Ze houdt niet zo van geheimen. Maar wanneer ze dit geheim ontdekt, had ze het misschien liever niet geweten.
En dan is er nog de brief, van een jongen, die Lucy’s leven op zijn kop zet. Lucy komt er achter wie de jongen is en er ontspint zich een mooi liefdesverhaal. Jack moedigt Lucy aan om te doen in plaats van te dromen. De twee lijken elkaar perfect aan te vullen. Maar of het met hen zo goed afloopt, dat lees je best zelf. Het boek is immers echt wel het lezen waard.