Cameron is de laatste vijf jaar al vier keer verhuisd, samen met zijn moeder. Ze vluchten  steeds opnieuw voor zijn gewelddadige vader. Zijn vader vindt echter steeds een manier om hen te vinden. Cameron is het ondertussen gewoon. Hij wil nergens vrienden maken, want ze blijven nooit lang. Zijn moeder heeft steeds een noodplan klaar met vluchtroutes. Ditmaal rijden ze 1300 km ver om onvindbaar te zijn. Cameron is helemaal niet blij dat ze op een afgelegen boerderij midden de velden gaan wonen. De eerste dag gaat Cameron op ontdekking op de boerderij. In het kolenhok ziet hij streepjes op de muur en vindt hij een grote omslag met kindertekeningen. Deze zijn angstaanjagend. Cameron besluit op onderzoek uit te gaan, hij wil weten wat de tekeningen te betekenen hebben. Hij ontdekt dat op de boerderij de familie McTavish woonde. Jacky tekende zich samen met zijn ouders. Op een volgende tekening staat hij alleen met zijn vader. Waar is zijn moeder? Op de volgende tekening tekent hij een vreselijk tafereel. Honden verscheuren zijn vader. Staarten, tanden, plassen bloed ... Cameron raakt zo in de ban van de  tekeningen dat hij ‘s nachts bezoek krijgt van Jacky die met hem praat ... Alleen is Jacky al vijftig jaar dood!
De auteur van dit boek heeft persoonlijke ervaringen in het boek verwerkt. Allan Stratton had ook een gewelddadige vader. Hij had een overweldigende liefde voor zijn moeder. Zij was de dapperste mens die hij ooit kende. Hij verwerkt doelbewust angsten en conflicten die spanningen oproepen. De spanning in dit verhaal is om te snijden. Je wil het in een ruk uitlezen. Niet alleen omwille van het beklemmende verhaal, maar vooral om de ijzersterk neergezette personages.