In 'De grote verliezer' hoor je als het ware de stem van het volksmeisje Margrietje Gaublomme. De gebruikte taal past perfect bij de tijd waarin het verhaal zich afspeelt, honderd jaar geleden tijdens de Eerste Wereldoorlog. Het verhaal van deze Grote Oorlog door de ogen van een jong schoolmeisje. Eesrst vertelt ze over de dood van haar jongste broertje, die in het water viel en stierf aan de verkoudheid die hij hierdoor kreeg. Margrietje voelt zich schuldig, omdat ze Basiel naar binnen moest halen en dit te laat heeft gedaan. Het gevoel vreet aan haar, maar gelukkig is er Va om haar gerust te stellen, gek te doen en te zeggen dat zulke dingen nu eenmaal gebeuren. Net zoals er nu eenmaal kinderen uit de bloemkolen komen en op een dag wordt dan ook zusje Jutta geboren. Het is een fijn moment ... totdat Jutta begint te krijsen. Margrietje houdt niet zo van dat gekrijs. Gelukkig heeft Margrietje een aangeboren moederinstinct en kan ze Jutta kalmeren met het vertellen van verhaaltjes. Het is een mooie periode, die helaas niet lang duurt. Margrietje moet immers enkele maanden later afscheid nemen van Va wanneer hij wordt opgeroepen om in de oorlog te gaan vechten. Va is hier helemaal niet rouwig om, hij voelt zich een echte held. Het dorp viert dat de sterke mannen ten oorlog trekken en Va wordt zelfs gekust door de knappe Barbara uit het dorp. Margrietje lijkt wel de enige te zijn die het jammer vindt dat ze voor “even” Va zal moeten missen. Ze belooft Va om goed over haar oudere broers te waken en deze belofte komt haar in de rest van het verhaal nog duur te staan.
Haar broers, de tweeling Wannes en Oliver, zijn echte kwajongens. Roekeloos doen ze wat de pinhelmen (Duitsers) verbieden en ze nemen Margrietje op sleeptouw. Tijdens hun vlucht naar Nederland komt Margrietje zo samen met hen in een weeshuis terecht. Terug in België, komt Margrietje weeral door toedoen van haar broers binnen een andere zone terecht: aan de draad. Dè draad, is de grens tussen België en Nederland, die onder elektrische hoogspanning staat. Alleen langs die weg kunnen mannen het front aan de Ijzer gaan versterken. Het is op deze plaats dat Margrietje zusje Jutta uit het oog verliest. Ze gaat Jutta zoeken en komt zo in een eng huis terecht, waar een bende opstandelingen woont. Zij maken zich klaar om naar de Ijzer te vertrekken. Gelukkig duurt dit niet zo lang en wordt Margrietje weer vrij gelaten als de groep diezelfde dag nog vertrekt. Een knappe jongen vraagt haar om een brief te bezorgen aan een zekere Paula. Dat zal Margrietje doen, belooft ze. Ook van deze belofte krijgt ze nog spijt. Hoe moet ze in godsnaam in het nabijgelegen dorp geraken als ze hiervoor niet het juiste pasje heeft? Ze slaagt er toch in en komt met veel geluk bij Paula terecht. Deze vrouw, de moeder van Brecht, is héél tevreden met de brief. Ze geeft Margrietje zelfs een foto van Brecht mee. Wanneer ze op het eind van het boek goed nieuws krijgt van Brecht, voelt ze zich niet langer de Grote Verliezer die Basiel, Jutta en Va verloren heeft, maar de Grote Winnaar die nieuws kreeg van zo’n speciale jongen.
Het boek vertelt over een verschrikkelijke periode. Het haalt alle ontberingen aan die het gewone volk kende tijdens de Eerste Wereldoorlog. Hoe de mensen er zich doorslaan, het leven in de kleine dorpsgemeenschap, kleine, haast banale details uit het dagelijks leven, dit alles wordt heel mooi en aangrijpend verteld. Dit maakt het boek erg sterk en zorgt ervoor dat je je anno 2013 nog perfect kan inleven in een jongere die honderd jaar geleden leefde, in Margrietje, de Grote Verliezer.