Drie vrienden, Floris konijn, Pieter de eekhoorn en Roeland de schildpad, besluiten deel te nemen aan de schaatswedstrijd. Dat doen ze elk op hun eigen manier. Floris is de sterkste. Dat zijn kracht hem naar de overwinning zal leiden, is nu al bijna voor iedereen duidelijk. Pieter, die graag moeilijke woorden gebruikt en vanachter zijn dikke brillenglazen de wereld vanuit zijn notitieboekje bekijkt, heeft een nieuwe techniek met geperfectioneerde schaatsen ontwikkeld. Roeland bekijkt de wedstrijd filosofisch. De gedachte aan een ongelooflijk spannende wedstrijd in een winters, bijna 'kerstmissig' decor, is voor hem al voldoende. Maar de wedstrijd loopt anders dan verwacht. Pieter belandt, met zijn neus in zijn boekje, buiten de piste in het ijskoude water. Roeland die dit ziet gebeuren probeert snel naderbij te komen maar glibbert en slibbert op zijn rug. Floris die net voor de eindstreep nog even over zijn schouder kijkt, keert zich om en met de hulp van alle andere deelnemers bevrijdt hij zijn twee vrienden uit hun benarde situatie. Een winnaar is er niet. Of toch wel? Floris wordt op de schouders gehesen, want om een winnaar te zijn hoef je niet altijd de snelste te wezen. Als dat geen mooie boodschap is.
Aquarel en zwierige, frêle zwarte lijnen geven de karakters van de dieren mooi weer in een sfeervolle winterse achtergrond. Niet echt vernieuwend maar evengoed een thema van alle tijden, zo verwerkt dat het veel jonge kinderen zal aanspreken en uitnodigen tot kijken en luisteren, bijvoorbeeld op winterse, 'kerstmissige' dagen.