De vijftienjarige Mara ontwaakt in een zee van mist. Ze herinnert zich niets. Wie is ze, wat doet ze daar? Het enige wat ze ziet en voelt is mist. De mist bekruipt haar, geeft haar een onbehagelijk gevoel. Is ze dood? Liggend in het natte gras, omringd door die gruwelijke mist die haar bepotelt, probeert het meisje te ontdekken wie ze is, waar ze is en waarom. Dan doemt er plots uit de mist een knappe man op. Hij noemt zichzelf de Angstaanjager. Hij confronteert mensen met hun diepste angsten." 'Evenwicht is alles', zei hij bijna fluisterend ..." Het evenwicht tussen goed en kwaad, tussen waar en onwaar, tussen pijn en plezier, tussen liefde en verlies, haat en onverschilligheid. Hoe je ze ook maar wilt noemen, die vormen van evenwicht zijn het enige wat de wereld draaiende houdt. Hij neemt Mara mee op sleeptouw. Noemt haar haar zijn leerling! In welke huiveringwekkende wereld is ze terecht gekomen? En waarom?
Als je bereid bent om vooroordelen opzij te zetten, het verhaal even zijn tijd te geven op gang te komen, dan beland je in een wervelend, huiveringwekkende wereld. Als je je fantasie zijn gang laat gaan, kan het niet anders dan dat je maag zich af en toe verzet om verder te lezen. Maar je blijft lezen, want je wil weten hoe het verder verloopt. De plaats van Mara in het verhaal wordt, voor mij, al gauw duidelijk maar dat verpest het leesplezier zeker niet! Een aanrader!