Blinde woede

In dit boek slaan Dirk Bracke en Herman van Campenhout opnieuw de handen in elkaar. Beide auteurs schrijven afwisselend een hoofdstuk. Dit merk je als lezer niet. Lena is zeventien en heeft een genetische afwijking. Ze raakt geleidelijk aan blind. Dit belet haar echter niet om volop te leven: ze gaat naar een gewone school (haar vriendin Joyce begeleidt haar voortdurend), haar hobby is muziek en ze heeft zelfs de hoofdrol in een musical gekregen. Ze is enorm blij wanneer Fred en Nicolas vragen om samen een bandje te vormen om op straat te gaan spelen. Haar moeder is eerst wantrouwig maar stemt dan in. Op straat wordt ze opgemerkt door een talentscout. Hij wil Joyce helpen bij de opbouw van een carrière, maar wel zonder Fred en Nicolas. De twee jongens zijn hier niet zo blij mee. Bovendien denkt Nicolas meer te bereiken wanneer ze een koppel zijn. Lena trapt er in en is stapelverliefd. Nicolas bedriegt haar echter al heel snel en de relatie stopt. Lena zoekt troost bij Fred. Maar ook Fred is niet oprecht.
Het verhaal begint met een flash-forward. Lena komt de klas binnen en richt de loop van een revolver in de richting van de stem van Fred, met naast hem Nicolas. Door dit stukje weet je als lezer al van bij het begin hoe het verhaal eindigt. Dit belet niet dat het verhaal spannend blijft tot de laatste bladzijde. Je komt te weten hoe Lena tot deze 'blinde woede' gedreven wordt. Naar het einde toe neemt de snelheid van het verhaal toe. Je mist daardoor een zekere diepgang. Beide jongens proberen profijt te halen uit een rijk, mooi, naiëf en bovendien slechtziend meisje. Maar of dit een reden is om op hen te schieten? Dit komt niet echt geloofwaardig over. Bovendien wordt de ramp op Pukkelpop erbij betrokken. De paniek die toen ontstond, was dramatisch. Dit komt in het boek minder sterk tot uiting. Het thema slechtziendheid wordt wel geloofwaardig belicht. Je hoeft als lezer geen medelijden met Lena te hebben. Opnieuw stel ik me de vraag hoe realistisch dit echter is. Het boek is heel mooi uitgegeven. De harde kaft toont de foto van een meisje in profiel met ogen in een spiegel in vooraanzicht. Het boek heeft ook een leeslint. Jammer dat het verhaal minder sterk is.