Bijenvader

Johanne hoopt na de zoveelste verhuis met haar moeder Kat en broertje Paulie eindelijk eens een vaste stek te hebben gevonden. Als tiener is het niet gemakkelijk om telkens een plaats bij de lokale jeugd te vinden. Toch leert ze snel Henrico kennen. Het boek start met Johanne die aan het ziekenhuisbed van Henrico het relaas van hun eerste kennismaking tot de fatale dag vertelt. Dat aan de hand van cassettebandjes, zodat Henrico het kan (her-)beluisteren wanneer hij uit zijn coma ontwaakt. Zo krijg je stap voor stap deeltjes van een spannend en ontroerend verhaal dat een open einde kent.

Het verhaal raakt een aantal gevoelige thema’s aan. Homoliefde tussen een oudere man en een tienerjongen, bijvoorbeeld, alsook agressie en waartoe dat kan lijden. Er zitten veel van deze thema’s in dit boek verwerkt en dat zou het weleens heel zwaar kunnen maken. Toch valt het niet te hard. De schrijfstijl, de vlotheid en het spanningsveld worden zo goed opgebouwd dat de lezer er wordt in meegesleept. De auteur zat vroeger in een band en heeft het bandleven van kortbij meegemaakt. Er worden doorheen het boek ook heel wat verwijzingen naar muziek uit de jaren 80 gemaakt, het verhaal start dan ook in 1985. De moeder heeft een woelig leven achter de rug en ik vroeg me soms af of er autobiografische elementen aanwezig zouden zijn. Ook de liefde voor poëzie kan je niet ontgaan bij het lezen. Het gebruik van cassettebandjes, de verwijzingen naar muziek, het ontbreken van sociale media, maken dat je je snel de tijdsgeest voor ogen kan halen. Dan past de kaft met zijn retrotintje er perfect bij. We komen ook heel veel te weten over bijen en de auteur laat geen kans liggen om dit als beeldspraak voor de personages te gebruiken. ‘Bijenvader’ is zeker en vast een geslaagd debuut en ik kijk al uit naar het verdere werk van Esther Sprikkelman.