'Beste vriendjes’ is zo’n typisch voorbeeld van een dertien-in-een-dozijn-boek. Men tekene ietwat schattig aandoende beestjes, laat ze wat praten met elkaar en besluit met een mooi ontstane vriendschap. Zo ook dus in dit prentenboek. Personages van dienst zijn ditmaal een eekhoorn en een vogel. Ondanks hun verschillen kunnen ze toch de beste vriendjes zijn, mooi toch? Als je positief wil zijn over dit boek, kan je stellen dat het op een eenvoudige manier diversiteit promoot. Die mooie boodschap kan je een kind niet vroeg genoeg bijbrengen. Maar dit verhaaltje is wel erg simplistisch - verbazingwekkend dat er twee auteurs nodig waren om deze tekst te schrijven! - en niet bijster origineel. We hebben het allemaal al wel beter uitgevoerd gezien, bovendien met sprankelender tekeningen. De illustraties zijn best lief te noemen, maar het geheel oogt toch erg braafjes. Dertien in een dozijn dus: het valt niet op, maar het stoort ook niet. De ambitie van een prentenboek zou iets hoger mogen reiken.